De nationale voetbalploeg van Oezbekistan, bijgenaamd de White Wolves, is al jaren de stille kracht van het Aziatische voetbal. Hoewel het land nog nooit heeft deelgenomen aan een wereldkampioenschap, is het telkens dicht bij kwalificatie geweest. Elke campagne brengt Oezbekistan een stap dichter bij dat ene grote doel: een eerste deelname aan het WK Voetbal 2026.
Wat de ploeg onderscheidt, is haar combinatie van fysieke kracht, technische vaardigheid en een nooit-aflatende strijdlust. In een regio waar landen als Japan, Iran en Zuid-Korea traditioneel domineren, heeft Oezbekistan zich ontwikkeld tot een gevaarlijke uitdager. De ploeg heeft de laatste jaren grote stappen gezet, zowel in spelstijl als in mentaliteit, en gelooft dat 2026 het jaar van de doorbraak kan worden.
De opbouw van een moderne voetbalnatie
Oezbekistan begon zijn moderne voetbalevolutie na de onafhankelijkheid van de Sovjet-Unie in 1991. De oprichting van een nationale competitie, de Uzbekistan Super League, gaf lokale talenten een platform om zich te ontwikkelen. Clubs als Pakhtakor Tasjkent en Navbahor Namangan leverden het fundament waarop de nationale ploeg kon bouwen.
De Oezbeekse voetbalbond (UFA) heeft de laatste tien jaar flink geïnvesteerd in infrastructuur en jeugdontwikkeling. Samenwerkingen met Europese clubs, verbeterde trainingsfaciliteiten en buitenlandse coaches hebben het niveau structureel verhoogd. De resultaten beginnen zichtbaar te worden: de U23-ploeg van Oezbekistan won de AFC U23 Cup 2024, en veel van die jonge spelers zijn inmiddels doorgeschoven naar het nationale elftal.
De huidige ploeg combineert ervaring met jeugdig elan. Oezbekistan speelt met lef, bouwt van achteruit op en probeert via combinatievoetbal kansen te creëren. De formatie wisselt tussen 4-3-3 en 3-4-3, afhankelijk van de tegenstander. Deze flexibiliteit maakt de ploeg onvoorspelbaar en lastig te bespelen.
Belangrijkste spelers van dit moment
De nationale voetbalploeg van Oezbekistan beschikt over een generatie die niet alleen in eigen land indruk maakt, maar ook internationaal naam aan het maken is. De drie spelers die het huidige elftal dragen, zijn Eldor Shomurodov, Abbosbek Fayzullaev en Jaloliddin Masharipov.
Eldor Shomurodov – de aanvalsleider
Shomurodov, aanvaller bij Cagliari in de Italiaanse Serie A, is het gezicht van het Oezbeekse voetbal. Met zijn lengte, kracht en techniek is hij de ideale spits voor de moderne tijd. Hij kan zowel in de diepte worden aangespeeld als als aanspeelpunt fungeren. Zijn loopvermogen en werkethiek maken hem tot een voorbeeld voor zijn teamgenoten.
In de kwalificatiecampagne voor het WK Voetbal 2026 is Shomurodov met afstand de belangrijkste doelpuntenmaker. Zijn ervaring in Europa heeft hem geleerd om effectiever met kansen om te gaan, en dat straalt af op de rest van het team. Wanneer hij in vorm is, is Oezbekistan altijd gevaarlijk.
Abbosbek Fayzullaev – de jonge sensatie
De twintigjarige Fayzullaev, spelend bij CSKA Moskou, geldt als de toekomst van het Oezbeekse voetbal. Hij is snel, technisch vaardig en beschikt over een uitstekend gevoel voor timing. Zijn vermogen om linies te doorbreken met dribbels of slimme passes maakt hem een onmisbaar wapen.
Hoewel hij jong is, speelt hij met de volwassenheid van een ervaren speler. Tijdens de CAFA Nations Cup 2025 werd hij verkozen tot speler van het toernooi. Zijn energieke spel en lef symboliseren de nieuwe generatie Oezbeekse voetballers: onbevreesd, creatief en ambitieus.
Jaloliddin Masharipov – de creatieve motor
Masharipov, de spelmaker van Pakhtakor Tasjkent, is de verbindingsspeler tussen middenveld en aanval. Hij beschikt over een fijne techniek, een dodelijke vrije trap en een uitstekend overzicht. Zijn passes door de linies zijn vaak het startpunt van gevaarlijke aanvallen. Daarnaast brengt hij ervaring mee uit de Saoedische competitie, waar hij met Al-Nassr samenwerkte met internationale sterren.
Masharipov is de stille leider van de ploeg – de speler die het tempo bepaalt en rust brengt wanneer de druk toeneemt.
Samen vormen deze drie spelers het hart van de White Wolves. Ze combineren Europese ervaring, jeugdige flair en lokale trots tot een elftal dat eindelijk volwassen lijkt geworden.
Recente interlands
De afgelopen maanden waren veelbelovend voor Oezbekistan. In oktober 2025 speelde het land vriendschappelijke wedstrijden en kwalificatieduels die lieten zien dat de ploeg klaar is om de laatste stap te zetten.
In de CAFA Nations Cup 2025, georganiseerd in Tasjkent en Dushanbe, bereikte Oezbekistan de finale. Daar verloor het na verlenging van Iran met 1-0, maar de prestatie werd breed geprezen. Vooral de overwinning in de halve finale op Tadzjikistan (3-1) overtuigde, met twee doelpunten van Shomurodov en een assist van Fayzullaev.
Na het toernooi speelde Oezbekistan een reeks oefenwedstrijden ter voorbereiding op de laatste fase van de WK-kwalificatie. Tegen Irak werd met 2-0 gewonnen, dankzij doelpunten van Masharipov en Shukurov. Een week later volgde een knap 1-1 gelijkspel tegen Japan, waarin Oezbekistan opnieuw liet zien dat het tactisch volwassen genoeg is om tegen de grootmachten stand te houden.
Kansen op het WK Voetbal 2026
Oezbekistan bevindt zich in de beslissende fase van de Aziatische kwalificatie en heeft uitstekende papieren om zich te plaatsen voor het WK Voetbal 2026. De ploeg eindigde als groepswinnaar in de tweede ronde en begon de derde ronde met overtuigende resultaten.
De kans is reëel dat Oezbekistan dit keer wél doorbreekt. In vorige campagnes kwam het land vaak net tekort – meestal door pech of gebrek aan ervaring in cruciale wedstrijden. Nu lijkt die mentale barrière geslecht. De spelersgroep straalt vertrouwen uit, en de aanwezigheid van een ervaren bondscoach met internationale ervaring zorgt voor stabiliteit.
Met Shomurodov als afmaker, Fayzullaev als creatieve verrassing en Masharipov als strateeg beschikt Oezbekistan over de juiste mix om geschiedenis te schrijven. Mocht de ploeg zich kwalificeren, dan zou dat niet alleen een sportieve mijlpaal zijn, maar ook een symbool van nationale trots.
Vorige deelnames aan het WK Voetbal
Tot nu toe heeft Oezbekistan zich nog nooit geplaatst voor een WK. De pijn van de mislukte campagnes van 2014 en 2018 zit nog diep. In beide gevallen strandde het land in de play-offs, ondanks sterke prestaties in de groepsfase.
Toch heeft elke mislukte poging iets opgeleverd. De selectie is breder, de spelers fitter en de mentaliteit sterker dan ooit. Waar het elftal vroeger moeite had met drukmomenten, lijkt het nu juist te gedijen onder spanning. Die evolutie maakt de ploeg gevaarlijker dan ooit voor de gevestigde orde in Azië.
Asia Cup – groei op continentaal niveau
Oezbekistan heeft nog geen Asia Cup gewonnen, maar het land is wel een vaste klant in de knock-outfase. De ploeg bereikte de halve finale in 2011, waarin het verloor van Australië. In 2023 haalde Oezbekistan de kwartfinale, na sterke overwinningen op Vietnam en Syrië.
De Asia Cup fungeert voor Oezbekistan als een belangrijk leermoment richting de mondiale ambities. Elk toernooi brengt nieuwe ervaring, meer routine en een groter geloof in eigen kunnen. Het team is niet langer tevreden met deelname – het wil prijzen winnen.
Conclusie
De nationale voetbalploeg van Oezbekistan staat op het punt om haar geschiedenis te herschrijven. De White Wolves hebben alle ingrediënten in huis: ervaring in Europa, jonge talenten uit eigen land en een steeds professionelere organisatie. De honger om zich te bewijzen is groter dan ooit.
Met Shomurodov als leidersfiguur, Fayzullaev als symbool van de nieuwe generatie en Masharipov als creatieve dirigent heeft Oezbekistan een elftal dat niet alleen durft te dromen van het WK Voetbal 2026, maar ook de kwaliteit heeft om dat waar te maken.
Na jaren van bijna-succes is het moment aangebroken om die laatste stap te zetten. Oezbekistan is niet langer het talentvolle team dat net tekortkomt – het is een volwassen voetbalnatie die klaarstaat om eindelijk de wereld te betreden. En als de voortekenen niet bedriegen, zou 2026 weleens het jaar kunnen worden waarop de White Wolves hun plek tussen de wereldelite opeisen.