De nationale voetbalploeg van China, bijgenaamd Team Dragon, is al decennia lang een symbool van ambitie, trots en nationale identiteit. In een land waar sport vaak gelijkstaat aan prestige, blijft voetbal een bijzondere plaats innemen — niet alleen als spel, maar als nationale missie. De Chinese droom om zich structureel te meten met de beste voetballanden ter wereld is nog springlevend. Met het WK Voetbal 2026 in zicht probeert China die droom nieuw leven in te blazen, gesteund door een hervormd voetbalbeleid, een nieuwe generatie spelers en een hernieuwd gevoel van hoop.
China is al jarenlang een reus in potentie: een land met gigantische middelen, een groeiende sportinfrastructuur en miljoenen fans. Maar het nationale team heeft vaak moeite gehad om aan die verwachtingen te voldoen. Toch lijkt er de laatste jaren een kentering zichtbaar. De ploeg oogt stabieler, beter georganiseerd en meer gericht op de lange termijn dan ooit tevoren.
De wederopbouw van het Chinese voetbal
Het Chinese voetbal kende zijn piek begin jaren 2000, toen het land zich voor het eerst kwalificeerde voor het WK 2002 in Japan en Zuid-Korea. Hoewel dat toernooi sportief teleurstellend verliep — drie nederlagen, geen doelpunt — betekende het een nationaal keerpunt. Sindsdien is er veel veranderd: de oprichting van de Chinese Super League (CSL), massale investeringen in jeugdacademies en een beleidsmatige focus op de ontwikkeling van binnenlandse talenten.
De Chinese overheid ziet voetbal als een strategische prioriteit. In 2016 lanceerde president Xi Jinping het Chinese Football Reform Plan, met als doel om in 2050 wereldkampioen te worden. Dat plan leidde tot de bouw van honderden nieuwe jeugdcentra, verbeterde coachingprogramma’s en de komst van ervaren buitenlandse trainers.
Na een periode van stagnatie tussen 2018 en 2022, waarin de nationale ploeg moeite had om te presteren ondanks miljoeneninvesteringen, lijkt het tij te keren. De focus ligt nu minder op dure buitenlandse spelers en meer op het opleiden van eigen talent.
De huidige selectie, onder leiding van de Servische coach Aleksandar Janković, weerspiegelt die koerswijziging: technisch vaardig, fysiek sterk en mentaal beter voorbereid.
Belangrijkste spelers van dit moment
De nationale voetbalploeg van China beschikt over een aantal sleutelfiguren die symbool staan voor deze nieuwe fase. De drie belangrijkste spelers zijn Wu Lei, Zhang Yuning en Wang Shuang.
Wu Lei – de ervaren aanvoerder en publiekslieveling
Wu Lei, aanvaller van Shanghai Port, is al jaren het gezicht van het Chinese voetbal. Na zijn periode bij Espanyol in Spanje keerde hij terug naar de CSL, waar hij opnieuw excelleert. Met zijn snelheid, intelligentie en gevoel voor positie blijft hij een constante dreiging voor elke defensie.
Wu Lei is niet alleen een doelpuntenmaker, maar ook een leider. Hij heeft de ervaring van het Europese voetbal meegenomen en gebruikt die om jongere spelers te begeleiden. Zijn professionaliteit en werklust worden geroemd — hij is het toonbeeld van wat de nieuwe generatie Chinese voetballers wil zijn.
Tijdens de kwalificatie voor het WK Voetbal 2026 was hij al goed voor meerdere doelpunten, waaronder een cruciale treffer tegen Thailand. Zijn invloed reikt verder dan statistieken; hij is de speler die het team samenhoudt wanneer de druk toeneemt.
Zhang Yuning – de fysieke spits met internationale ervaring
Zhang Yuning, spits van Beijing Guoan, brengt kracht en doelgerichtheid. Na avonturen in Nederland en Duitsland keerde hij terug naar China, waar hij zich ontwikkelde tot een complete centrumspits. Zijn fysieke aanwezigheid, kopkracht en loopacties maken hem de ideale partner voor Wu Lei.
Zhang is een typische moderne aanvaller: sterk, technisch en bereid om hard te werken voor het team. Zijn vermogen om ballen vast te houden en ruimte te creëren voor anderen is essentieel in het spel van China. In de huidige campagne heeft hij al gescoord tegen Bahrein en Oezbekistan, waarmee hij zijn waarde opnieuw bewees.
Wang Shuang – de creatieve spil
Wei Shihao, vleugelspeler van Chengdu Rongcheng, is een speler met flair en lef. Hij durft zijn man op te zoeken, heeft een goed schot en brengt het onverwachte in het Chinese aanvalsspel. Zijn snelheid en techniek maken hem de ideale aanvulling op de meer gecontroleerde stijl van Wu Lei en Zhang Yuning.
Samen vormen deze drie spelers de kern van het Chinese elftal: een mix van ervaring, kracht en creativiteit.
Recente interlands
In 2025 heeft China wisselvallige maar bemoedigende resultaten geboekt. In oktober 2025 speelde de ploeg een belangrijke kwalificatiewedstrijd tegen Thailand, die eindigde in 2-1 winst. Wu Lei scoorde uit een strafschop, en Zhang Yuning maakte de winnende goal na een slimme voorzet van Wei Shihao.
Een paar dagen later verloor China nipt van Japan met 0-1, maar het spel gaf vertrouwen. De ploeg stond tactisch goed, verdedigde compact en creëerde zelfs enkele grote kansen. Bondscoach Janković prees na afloop de mentale groei van zijn spelers: “We hebben geleerd te vechten tot de laatste minuut.”
Eerder in het jaar versloeg China Syrië met 3-0 en speelde het gelijk tegen Bahrein (1-1). De stabiliteit in resultaten geeft aan dat de ploeg op de goede weg is.
Kansen op het WK Voetbal 2026
De kansen voor China om zich te kwalificeren voor het WK Voetbal 2026 zijn reëel, maar niet vanzelfsprekend. Azië heeft meer startbewijzen dan ooit — acht directe plaatsen en één play-offplek — wat de weg iets makkelijker maakt. China staat momenteel in de subtop van zijn kwalificatiegroep, achter Japan maar voor teams als Thailand en Bahrein.
De sleutel tot succes ligt in consistentie. China heeft de neiging om goed te presteren tegen grote namen, maar onnodig punten te verspelen tegen kleinere teams. Als de ploeg dat patroon doorbreekt, is kwalificatie mogelijk.
De structuur die Janković heeft ingevoerd — met compact verdedigen, gecontroleerde opbouw en snelle counters — lijkt goed te passen bij de kwaliteiten van de huidige selectie. Bovendien groeit het geloof in eigen kunnen: het team straalt rust en volwassenheid uit die in eerdere campagnes vaak ontbrak.
Vorige deelnames aan het WK Voetbal
China nam één keer eerder deel aan een wereldkampioenschap: het WK 2002 in Japan en Zuid-Korea. Onder leiding van coach Bora Milutinović plaatste het land zich overtuigend, maar verloor het in de groepsfase van Brazilië, Turkije en Costa Rica zonder te scoren.
Hoewel dat toernooi sportief teleurstellend was, wordt het nog steeds gezien als een mijlpaal. Het was het moment waarop China liet zien dat het op eigen kracht het hoogste podium kon bereiken. Sindsdien is de honger om terug te keren alleen maar gegroeid.
Asia Cup – traditie en trots
China heeft een sterke historie in de Asia Cup, het continentale toernooi dat de kracht van nationale teams in Azië meet. Het land bereikte twee keer de finale — in 1984 en 2004 — maar verloor beide keren van Saoedi-Arabië en Japan.
In de editie van 2015 bereikte China de kwartfinale, en in 2023 haalde het de achtste finale. Het team speelt structureel mee in de bovenste regionen, maar mist nog net dat extra stukje killerinstinct om titels te winnen. Toch geldt China als een constante factor in de Aziatische top, met een indrukwekkende staat van dienst en een altijd aanwezige ambitie.
Conclusie
De nationale voetbalploeg van China bevindt zich op een kruispunt tussen verleden en toekomst. Team Dragon probeert zijn potentieel eindelijk om te zetten in structureel succes. Met Wu Lei als ervaren leider, Zhang Yuning als krachtige spits en Wei Shihao als creatieve factor beschikt de ploeg over de juiste mix van ervaring en dynamiek.
Onder coach Aleksandar Janković speelt China met meer discipline en samenhang dan in voorgaande jaren. De fundamenten zijn gelegd voor een succesvolle toekomst, en het geloof groeit dat kwalificatie voor het WK Voetbal 2026 binnen bereik ligt.
China heeft al laten zien dat het kan bouwen, plannen en investeren. Nu is het moment gekomen om te oogsten — niet alleen voor het team, maar voor het hele land dat al meer dan twintig jaar wacht op een terugkeer op het wereldtoneel. Misschien is 2026 het jaar waarin de draak weer ontwaakt en China zijn plaats in de voetbalwereld definitief opeist.